Kobieto…
Szept wypełnił pomieszczanie
Dlaczego zawsze patrzysz na księżyc…?
Szmaragdowe tęczówki
bezdna
Srebrzyste oblicze
księżyca
Mimo że tak inne
Mają tak wiele wspólnego
Kobieto…
Głos niczym jedwab
Czemu ciągle płaczesz…?
Te zielone smugi
To łzy
twego stłumionego serca?
Kobieto…
Niczym posąg z marmuru
Moje oczy widzą wszystko…
Łzy goryczy
Utracone serce
Kobieto…
Brzmienie głosu potwora
Czy niszcząc twoją czaszkę
dostrzegę twoją duszę…?
A na pustyni tylko piasek
A wśród niego Ty
Kobieto…
Finalne tchnienie
Już rozumiem. To.
Czy ta rzecz na mojej dłoni,
to moja dusza?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz